samogłoska ustna

См. также в других словарях:

• samogłoska — ż III, CMs. samogłoskasce; lm D. samogłoskasek jęz. «głoska dźwięczna, wymawiana przy znacznym otwarciu jamy ustnej, mogąca tworzyć sylabę» ∆ Samogłoska długa a) «samogłoska odznaczająca się dłuższym czasem trwania od przeciętnych samogłosek w… …   Słownik języka polskiego

• samogłoska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. samogłoskasce; lm D. samogłoskasek {{/stl 8}}{{stl 7}} głoska, której jedynym źródłem dźwięku są drgania wiązadeł głosowych, charakteryzująca się brakiem zwarcia lub szczeliny na drodze przepływającego przez… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• y — m a. n ndm a. m III (jako nazwa litery czytana: igrek), D. y a, N. y iem; lm M. y i rzad. m IV (jako nazwa litery czytana: ipsylon), D. y a, Ms. y ie; lm M. y y 1. tylko n ndm «samogłoska ustna pod względem artykulacyjnym i akustycznym pośrednia… …   Słownik języka polskiego

• a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca …   Słownik języka polskiego

• e — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę e» 2. «samogłoska ustna, przednia, średnia, płaska» 3. muz. «trzeci dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: mi» ∆ E dur «gama i tonacja durowa z czterema krzyżykami» ∆ e moll «gama… …   Słownik języka polskiego

• i — 1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w… …   Słownik języka polskiego

• u — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę u» ∆ U otwarte «u zwykłe w odróżnieniu od ó» 2. «samogłoska ustna, wymawiana przy znacznym wzniesieniu tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu, z silnym zwężeniem i zaokrągleniem warg» II «przyimek… …   Słownik języka polskiego

• a — {{stl 13}}a I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera zaczynająca alfabet; stanowi odpowiednik samogłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}a {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• e — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego, stanowi odpowiednik samogłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}e {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• i — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik samogłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}i {{/stl 8}}{{stl 7}}w wyrazach takich jak {{/stl 7}}{{stl 8}}igła, imię… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień